Kenapa kita ke sekolah?
maso den umur 7 taun dulu, eden poie sekolah. sampai umur den 16 taun, den kuar dari sekolah.
jadi sumo skali ado 10 taun den poie sekolah.
persoalan eyh skang, napo den poie sekolah?
ekau sumo poie sekolah tak?
maso den poie sekolah dulu, takdo pulak pikey napo lah nak poie sekolah nie...
poie pon sobab mak abah pakso.
kok x poie, abih la kono plangkung ngan abah nanti.
satu laie sobab pi skolah nanti dapek duit blanjo.
jadi bilo da bosa2 ni pandai nak mikir... terpikir pulak napo la den poie skolah dulu??
dah den pikey pikey an 2 3 ari ni, den pon dapek la bebarapo pemikiran kreatif dan kritis yang cubo menjawab persoalan kenapo kito sumo poie sekolah?
jawapan yang paling utama dan menjadi pilihan ramai ibu bapa serta penjaga dan cikgu-cikgu sekolah ialah untuk belajar... ni den boleh bagi seploh markah kek diri den sendiri...
jawapan yang kedua ialah untuk mendisiplinkan para pelajar.. jawapan ni pon den bagi seploh markah...
jawapan yang ketigo pulak untuk mendedahkan pelajar kepada masyarakat... jawapan ni den bagi lapan markah yo...
jawapan yang keompek den ghaso poie sekolah sobab mak abah poie kojo, jadi tak tau nak lotak anak eyh kek mano, lotak la kek sekolah... jawapan ni den bagi 5 markah yo.
jawapan no limo den nak bagi orang len pulak jawab, sapo2 yang baco blog ni jawab la... xnak jawab sudah...
untuk mendapatkan grade Distinction, kita kena menghuraikan jawapan kita. jadi den bagi huraian untuk jawapan den.
Belajar - sudah pasti ini menjadi alasan utama bila kita disuruh poie ko skolah. Kek skolah, macam2 kito blaja, belaja membaca, mengiro, ado jugak yang blaja musik, sukan dan macam2 pelajaran laie. tapi, ado jugak yang poie sekolah bukan belajar, nak poie sekolah jadi tenaga pengajar, yang kito suma panggil cikgu, tapi tak kurang jugak yang poie skolah jadi kurang ajar, kito konal dia sebagai samseng sekolah. Sekolah sebagai tempat belajar memang tepat, tapi belajar tu sangat umum. belajar jadi samseng pon belajar jugak, belajar menipu pon belajar jugak. kalau dari prespektif guru2 dan ibu bapa mosti dio nak anak dio belaja yang baik2 yo. tapi, hakikat eyh kek sekolah bukan sumo eyh baik2. ado yo anasir2 atau agen2 bondo2 x elok ni. sumo eyh pon terpulang kek yang suroh poie blaja dan yang poie blaja tu jugak.
Disiplin - ingat laie tak maso kito kek skolah dulu, cikgu suro anta kojo umah esok. kito pon mulo la bersungut, sobab nanti balik kono buek kojo sekolah. tapi kek umah nanti dah plan nak nengok tv, nak men game, nak main kek padang, nak buek macam2 bondo yang takdo kaitan ngan skolah satu pon. jadi nak tak nak kito kono la bagikan maso untuk siapkan kojo sekolah dan buek bondo2 yang kito dah plan tadi. selain tu, kek sekolah jugak kito kono pakai baju sekolah, kono poie sekolah ikut time, kono duduk dalam sekolah ikut time. kito tak buleh suko2 langgar peraturan. sapo yang langgar peraturan, akan didondo. yang tak siap kojo sekolah ado yang kono rotan, yang ponteng pon ado yang kono rotan. adakah sekolah sudah berjaya mendisiplinkan kito?
terpulang laie sekali kek orang yang suroh poie sekolah dan yang poie sekolah.
Masyarakat - masyarakt ni kalau ikut kamus pemahaman den, ialah golongan manusia. dalam kisah ni, ialah masyarakat sekolah. sekolah ado organisasi eyh yang mano, paling ateyh skali pengetuo diikuti cikgu2 dan staf2 sekolah, kemudian murid. organisasi murid2 pulak ado ketuo pelajar, pengawas, ketuo darjah dan murid2 biaso. begini sekolah mendedahkan kita kepada masyarakat. kek luar kito ado perdano menteri, menteri2, polis, pegawai kerajaan, pekerja swasta, dan macam2 laie termasuk la penagih dadah dan penjenayah. apo yang ado kek sekolah, itulah yang akan dilihat oleh orang yang poie sekolah.
Pusat Jagaan Anak - mungkin tak best nak bagi gelaran kek sekolah macam tu, tapi ini jugak satu hakikat yang tak boleh nak disangkal laie. Sekolah menjadi tompek ibu bapa melopeih an tanggungjawab sebagai ibu bapa. disuroh eyh poie sekolah, suroh anak2 eyh blaja. ibu bapa dah terlalu sibuk kojo, takdo maso nak ajar anak2. dengan wujud eyh sekolah, boleh lah ibu bapo lopeih an tanggungjawab jago anak2 kek sekolah. jadilah sekolah pusat asuhan kanak-kanak. nak bawak poie kojo, kompem bos tak bagi, lain la kalau budak tu sekolah kek tompek mak ayah kojo [kes anak cikgu dan staf sekolah].
jadi itulah yang den dapek gambarkan sobab2 kito poie ko sekolah.
tapi, ni pulak idea den tentang apa sebenarnya sekolah itu.
Sekolah ialah tempat untuk mengembangkan ilmu. bila kita bercerita tentang ilmu, maka mesti ada yang memberi ilmu dan yang menerima ilmu. bila salah satu takdo, fungsi sekolah tu sendiri dah terjejas. Yang memberi ilmu, hendaklah ikhlas dalam kerjanya. yang menerima ilmu jugak kono ikhlas dalam belajar. jangan disobab an susah, salah satunya berputus asa. bilo da putus aso, tu yang x jadi blaja tuh. cikgu maleh ngaja, anak murid maleh ngaja. apo sekolah macam tuh?
Sistem persekolahan banyak ujian. Ujian prestasi ngan Peperiksaan Akhir tahun tu dah kompem2 nampak, selain tu ujian yang x nampak macam mengatasi kenakalan budak2, keracunan makanan kek kantin, kegagalan guru menjalankan tugas, dan macam2 laie masalah lain, yang boleh den kiro sebagai ujian. tapi den ghaso, sekolah dah banyak menggambarkan kito sumo pado dunio sobona. sememang eyh banyak cabaran dan tanggungjawab yang kito hadapi sehari-hari.
Last skali den nak cito pasal peperiksaan utamo macam UPSR, PMR, SPM dan STPM. pado pendapat den, ni sumo bukan eyh sekolah. ramai yang pikey sekolah tu UPSR, PMR, SPM dan STPM. tu yang jadi eyh bilo dah tak poie sekolah, dah xnak belajar laie. sobab eyh sekolah untuk blaja, blaja untuk SPM. jadi la dio orang yang poie sekolah untuk SPM. bila da macam tu, kompem lopeih sekolah dio ingat da tak payah blaja, atau pon dio takdo sobab nak blaja. rugi sungguh orang yang berpikiran begitu.
UPSR, PMR, SPM dan STPM tak lebih dari sekadar satu tanda aras, yang mana orang lain guno untuk menilai kito. kito boleh jugak guna untuk nilai diri kita sendiri, tapi setakat untuk memperbaiki diri. Dengan UPSR dan PMR, orang nilai untuk kito poie masuk sekolah yang laie bagus, dari segi prasarana. SPM STPM pulak, membolehkan kito meneruskan pengajian ke Universiti atau kolej, setelah kita dinilai kelayakkan kito [nak masuk legenda pon kono ado SPM tau!]. Jadi, apokobondo eyh peperiksaan ni?Sekadar kayu ukur, pembaris, pita ukur. Yang paling penting, ilmu yang kito dapek dari sekolah. Ilmu yang kita akan gunakan untuk masa hadapan. Ilmu yang boleh tolong kito masuk syurgo. Ado tak blaja tu sumo maso sekolah? kok takdo, rugi lah ko poie skolah...
jadi sumo skali ado 10 taun den poie sekolah.
persoalan eyh skang, napo den poie sekolah?
ekau sumo poie sekolah tak?
maso den poie sekolah dulu, takdo pulak pikey napo lah nak poie sekolah nie...
poie pon sobab mak abah pakso.
kok x poie, abih la kono plangkung ngan abah nanti.
satu laie sobab pi skolah nanti dapek duit blanjo.
jadi bilo da bosa2 ni pandai nak mikir... terpikir pulak napo la den poie skolah dulu??
dah den pikey pikey an 2 3 ari ni, den pon dapek la bebarapo pemikiran kreatif dan kritis yang cubo menjawab persoalan kenapo kito sumo poie sekolah?
jawapan yang paling utama dan menjadi pilihan ramai ibu bapa serta penjaga dan cikgu-cikgu sekolah ialah untuk belajar... ni den boleh bagi seploh markah kek diri den sendiri...
jawapan yang kedua ialah untuk mendisiplinkan para pelajar.. jawapan ni pon den bagi seploh markah...
jawapan yang ketigo pulak untuk mendedahkan pelajar kepada masyarakat... jawapan ni den bagi lapan markah yo...
jawapan yang keompek den ghaso poie sekolah sobab mak abah poie kojo, jadi tak tau nak lotak anak eyh kek mano, lotak la kek sekolah... jawapan ni den bagi 5 markah yo.
jawapan no limo den nak bagi orang len pulak jawab, sapo2 yang baco blog ni jawab la... xnak jawab sudah...
untuk mendapatkan grade Distinction, kita kena menghuraikan jawapan kita. jadi den bagi huraian untuk jawapan den.
Belajar - sudah pasti ini menjadi alasan utama bila kita disuruh poie ko skolah. Kek skolah, macam2 kito blaja, belaja membaca, mengiro, ado jugak yang blaja musik, sukan dan macam2 pelajaran laie. tapi, ado jugak yang poie sekolah bukan belajar, nak poie sekolah jadi tenaga pengajar, yang kito suma panggil cikgu, tapi tak kurang jugak yang poie skolah jadi kurang ajar, kito konal dia sebagai samseng sekolah. Sekolah sebagai tempat belajar memang tepat, tapi belajar tu sangat umum. belajar jadi samseng pon belajar jugak, belajar menipu pon belajar jugak. kalau dari prespektif guru2 dan ibu bapa mosti dio nak anak dio belaja yang baik2 yo. tapi, hakikat eyh kek sekolah bukan sumo eyh baik2. ado yo anasir2 atau agen2 bondo2 x elok ni. sumo eyh pon terpulang kek yang suroh poie blaja dan yang poie blaja tu jugak.
Disiplin - ingat laie tak maso kito kek skolah dulu, cikgu suro anta kojo umah esok. kito pon mulo la bersungut, sobab nanti balik kono buek kojo sekolah. tapi kek umah nanti dah plan nak nengok tv, nak men game, nak main kek padang, nak buek macam2 bondo yang takdo kaitan ngan skolah satu pon. jadi nak tak nak kito kono la bagikan maso untuk siapkan kojo sekolah dan buek bondo2 yang kito dah plan tadi. selain tu, kek sekolah jugak kito kono pakai baju sekolah, kono poie sekolah ikut time, kono duduk dalam sekolah ikut time. kito tak buleh suko2 langgar peraturan. sapo yang langgar peraturan, akan didondo. yang tak siap kojo sekolah ado yang kono rotan, yang ponteng pon ado yang kono rotan. adakah sekolah sudah berjaya mendisiplinkan kito?
terpulang laie sekali kek orang yang suroh poie sekolah dan yang poie sekolah.
Masyarakat - masyarakt ni kalau ikut kamus pemahaman den, ialah golongan manusia. dalam kisah ni, ialah masyarakat sekolah. sekolah ado organisasi eyh yang mano, paling ateyh skali pengetuo diikuti cikgu2 dan staf2 sekolah, kemudian murid. organisasi murid2 pulak ado ketuo pelajar, pengawas, ketuo darjah dan murid2 biaso. begini sekolah mendedahkan kita kepada masyarakat. kek luar kito ado perdano menteri, menteri2, polis, pegawai kerajaan, pekerja swasta, dan macam2 laie termasuk la penagih dadah dan penjenayah. apo yang ado kek sekolah, itulah yang akan dilihat oleh orang yang poie sekolah.
Pusat Jagaan Anak - mungkin tak best nak bagi gelaran kek sekolah macam tu, tapi ini jugak satu hakikat yang tak boleh nak disangkal laie. Sekolah menjadi tompek ibu bapa melopeih an tanggungjawab sebagai ibu bapa. disuroh eyh poie sekolah, suroh anak2 eyh blaja. ibu bapa dah terlalu sibuk kojo, takdo maso nak ajar anak2. dengan wujud eyh sekolah, boleh lah ibu bapo lopeih an tanggungjawab jago anak2 kek sekolah. jadilah sekolah pusat asuhan kanak-kanak. nak bawak poie kojo, kompem bos tak bagi, lain la kalau budak tu sekolah kek tompek mak ayah kojo [kes anak cikgu dan staf sekolah].
jadi itulah yang den dapek gambarkan sobab2 kito poie ko sekolah.
tapi, ni pulak idea den tentang apa sebenarnya sekolah itu.
Sekolah ialah tempat untuk mengembangkan ilmu. bila kita bercerita tentang ilmu, maka mesti ada yang memberi ilmu dan yang menerima ilmu. bila salah satu takdo, fungsi sekolah tu sendiri dah terjejas. Yang memberi ilmu, hendaklah ikhlas dalam kerjanya. yang menerima ilmu jugak kono ikhlas dalam belajar. jangan disobab an susah, salah satunya berputus asa. bilo da putus aso, tu yang x jadi blaja tuh. cikgu maleh ngaja, anak murid maleh ngaja. apo sekolah macam tuh?
Sistem persekolahan banyak ujian. Ujian prestasi ngan Peperiksaan Akhir tahun tu dah kompem2 nampak, selain tu ujian yang x nampak macam mengatasi kenakalan budak2, keracunan makanan kek kantin, kegagalan guru menjalankan tugas, dan macam2 laie masalah lain, yang boleh den kiro sebagai ujian. tapi den ghaso, sekolah dah banyak menggambarkan kito sumo pado dunio sobona. sememang eyh banyak cabaran dan tanggungjawab yang kito hadapi sehari-hari.
Last skali den nak cito pasal peperiksaan utamo macam UPSR, PMR, SPM dan STPM. pado pendapat den, ni sumo bukan eyh sekolah. ramai yang pikey sekolah tu UPSR, PMR, SPM dan STPM. tu yang jadi eyh bilo dah tak poie sekolah, dah xnak belajar laie. sobab eyh sekolah untuk blaja, blaja untuk SPM. jadi la dio orang yang poie sekolah untuk SPM. bila da macam tu, kompem lopeih sekolah dio ingat da tak payah blaja, atau pon dio takdo sobab nak blaja. rugi sungguh orang yang berpikiran begitu.
UPSR, PMR, SPM dan STPM tak lebih dari sekadar satu tanda aras, yang mana orang lain guno untuk menilai kito. kito boleh jugak guna untuk nilai diri kita sendiri, tapi setakat untuk memperbaiki diri. Dengan UPSR dan PMR, orang nilai untuk kito poie masuk sekolah yang laie bagus, dari segi prasarana. SPM STPM pulak, membolehkan kito meneruskan pengajian ke Universiti atau kolej, setelah kita dinilai kelayakkan kito [nak masuk legenda pon kono ado SPM tau!]. Jadi, apokobondo eyh peperiksaan ni?Sekadar kayu ukur, pembaris, pita ukur. Yang paling penting, ilmu yang kito dapek dari sekolah. Ilmu yang kita akan gunakan untuk masa hadapan. Ilmu yang boleh tolong kito masuk syurgo. Ado tak blaja tu sumo maso sekolah? kok takdo, rugi lah ko poie skolah...
Ulasan